Τι εκπληξη...

Υπάρχει ακόμα;
Πρέπει να βάλω και τρακερ ρε γαμώτο (αχετα αν το μηδενίζω με κάθε αλλαγη, μου αρεσει πού και πού να βλέπω από ποια εφήμερίδα/ομιλο μπαινουν και τι διαβάζουν :P )

Οι πιο ηλίθιες ατάκες σε καμάκι

1)Ποια ειναι η αγαπημένη σου μουσική;
Σε μπαράκι με λάιβ -15 ευρώ η είσοδος-όπου ξεσκίστηκα στο χορό υπό τους ρυθμούς της Ντίσκο. Χμμμ....
2) Η αγαπημένη μου ταινία ειναι ο Τιτανικός.
Ακόμα και αν ήταν αλήθεια, δεν θα το παραδεχόσουν άρα διαβασες καποιον παπαρομαλάκα να λεει οτι οι γυναίκες θέλουν ευαίσθητους και πας να μου πλασαριστείς για χαβιάρι ενώ εισαι μπάμιας. Επίσης οταν βγήκε ο Τιτανικός είχα ήδη δει αρκετές ταινίες για να ξεχωρίσω το πόσο μάπα ήταν, άρα είσαι και πιτσιρίκι.Νεξτ.
3)Να σε κεράσω ενα ποτό; 
Υπάρχει περίπτωση να πω όχι ακόμα και ο πιο ελλεινός τύπος να ήσουν; Κι αν νομίζεις οτι αγοραζοντας ένα ποτό "αγοράζεις" όλον μου το χρόνο για το υπόλοιπο της βραδιάς, θινκ αγκαίν.Εχεις 5 λεπτα να μου κινήσεις το ενδιαφέρον, εκμεταλλεύσου το.
4)Φράσεις που ξεκινάνε με "οι γυναίκες ειναι...".
Χελόου; Πρώτα απ'ολά αυτό δειχνει σύμπλεγμα με την μάνα σου και οτι δεν γαμάς και πολύ και σου βγαίνει χολή. Δεύτερον πόσο έξυπνο νοομίζεις οτι ειναι να χεσεις εκεί που θες να φας;  Και ναι, δεν το λέω μεταφορικά. Το "φας" τουλάχιστον. Μαλάκα.
5)Εχεις πολύ ωραία φωνή.
Με είδες επί σκηνής του καραόκε να χτυπιέμαι, ενώ φοράω το wonderba  και εχω βαφτεί σαν πουτανάκι, ο γκει φίλος μου μου εχει πάρει εικονική πίπα ενώ κάθεται στα γόνατα, και το μαγαζί ειναι γεμάτο 22 αχρονες. Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα; Grow a pair.
6)Εχεις πάει ποτε με γυναίκα;
Πρώτον μην με κοιτάς στα βυζιά και μην ξερογλύφεσαι όταν με ρωτας κάτι το τόσο αγενές. Δεύτερον δεν σημαίνει επειδη κάνω χαβαλε με τους φίλους μου οτι αυτόματα προσκαλώ τον καθε γύφτο στο κρεβάτι μου.Τρίτον, αλλο χαβαλές, αλλο παρτουζώνομαι, αλλα για σενα που εχεις δει γυναίκα μόνο σε τσοντα και το κοντινοτερο που ήρθες κοντα σε μνι ήταν την μέρα που σε πέταξε η μάνα σου, είναι το ενα και το αυτό. Τέταρτον,ψόφα.
7) "Ησουν πιο ωραία μικρή" με παραλλαγή το "χασε λίγα κιλά".  Η περίπτωσή σου ειναι κλaσσική. Body Builder, ξυριζεις και τα δάχτυλα των ποδιών σου, βάζεις κρεμόυλες, κλπ
Δεν παραδεχεσαι το τι εισαι και  βολέυεσαι με το μπουκάλι λακ στον πατο σου οταν τον παιζεις, ή παθαίνεις συχνά πυκνα κανα "ατύχημα (πχ πιωμένος του κερατα πήγες σε dark room να "δεις πώς ειναι" και επεσες κατα λάθος σε 3 π*υτσες. Με τον κώλο.) Ομως επειδη στο μυαλό σου εισαι στρειτ, την πεφτεις σε γκόμενες που μισείς κατα βάθος γιατί εχουν μεγαλύτερα βυζιά από τα δικά σου.
8)Είμαι πολύ πληγωμένος.
Να πας σε νοσοκομείο. Δεν υπάρχει πιο αρρωστημένο μυαλό απ'αυτό του γκόμενου που γουσταρει το pity fuck.Τι με πέρασες; Για την Φλόρενς φάκιν Νατινγκειλ;
9) Είμαι παντρεμένος τύπικά μόνο.
Οκ, σε πιστεύω, αλλα κι εγω τυπικά θα σε πηδήξω. Κι όχι όπως θες ή το φανταζεσαι και χωρίς σάλιο. Ετσι για να δεις τι καριόλες κυκλοφορούν εκεί έξω και να εκτιμήσεις τι εχεις στο σπίτι σου, βλήμα.
10) Σ'εχω ερωτευτεί εδώ και καιρο.
Ε, τωρα τραβα και σκουπίσου. Αν δεν εχεις την δεουσα υπομονή και μου δίνεσαι στο πιατο μπας και φτασουμε στο "ζητούμενο" μια ώρα αρχίτερα, τι να σε κάνω; Κοκόρι και στο κρεβάτι θα είσαι. Ασε που μου έκλεψες όλη την "διαδρομή" ως εκεί. Βαρετος, απειρος, εχω ήδη ξεχασει την υπαρξή σου.
11) Δεν πληρώνω ποτέ. Οκ, εσύ και η χόυφτα σου να περάσετε ενα όμορφο βράδυ γιατί θα χρειαστώ τα λεφτα μου -αφού πληρώσω την κοκα κόλα μου- για ταξί.

12) Καμία γυναίκα δεν προσποιήθηκε μαζί μου. Και τα γουρούνια πετάνε..Να ένα. Μόλις το έχασες, γαμώτο.
13) Το θέμα του μεγέθους ειναι μύθος.
Είπε ο άντρας στην γυναίκα. Επανελαβε το για να εμπεδώσεις. Ξανά.
14)Οποιοδήποτε άλλο γυναικείο όνομα εκτός του δικού μου πάνω από 2 φορές μεσα στην συζήτηση.
Αν θες σε καποιον να τα πεις επειδή σε παράτησε η Κούλα μην μου το παίζεις εραστής και μην μου χαλάς την βραδιά. Εχω κι εγω εναν Κουλο πίσω μου και θέλω να βρω αντικαταστάτη. Κουράστηκε το χέρι μου, πως το λεν;
15)Καίγεσαι αυτόματα με την αναφορα αυτών των λέξεων. Raid. Μαμά.Πούστρακια.



(συνεχίζεται...κάποια στιγμή)

Εγώ ειμαι παιδί στην ψυχή

Μωρε τι μας λες;
Στην εφηβεία ειχαμε μια μικρή απαξίωση προς τους μεγάλους και το πόσο σκατά εκαναν τον πλανήτη, την ζωή τους. Βλέπαμε πως ήταν ρατσιστες (στην εποχή μου ο πατερας μου ετρωγε φρίκη μην παντρευτω Αλγερινό, ο αντιστοιχος Αλ-Μπάνο εδώ) και τα ιδανικά μας και η μη εμπειρία μας ηταν σημαία αλλα και μαντηλι στα ματια μας.
Δεν μπορούσαμε να πάθουμε τίποτα, εμείς θα αλλάζαμε τον πλανήτη, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά οταν θα μεγαλώναμε εμείς, live fast kai if you die young you leave a nice looking corpse και αλλες τετοιες μαλακίες.
Και μεγαλώσαμε. Και καναμε τις ίδιες μαλακίες.
Και φτανω στο ζητούμενο.
Βλέπω εξηντάρηδες με πέτσινο και μαλλούρα να εχουν ξεχασει οτι τους εχει φτύσει η ζωή και τους περιμένει ο Χάρος στην γωνία. Τώρα και με το Βιαγκρα, ου ου, ποιος το πιάνει το τεκνό.

Βλέπω 40δες να ντύνονται οπως οταν πηγαιναν για κατάληψη. Και να φερονται ανάλογα.
"Είμαι παιδί και μου αρεσει" λένε τα βλήματα, υποννοόντας οτι εχουν ακόμα "αθωοτητα".
Και οπως όλα τα παιδιά δεν παιρνουν καμία ευθύνη για τις πράξεις τους.
Αν εμεινε εγκυος η γυναίκα τους ενώ χωριζαν, αυτή φταιει και τους ξεγέλασε. Αν δε, ειχαν ερωμενη εκεινη την περίοδο, ως άλλα παιδιά, δεν αναγνωνρίζουν τον καρπό της πράξης τους. Αν δεν δουλεύουν, φταινε τα κόμματα και οι διασυνδέσεις τους, αν δεν πηδάνε, φταινε οι γυναίκες που ειναι καριόλες και κοιτάνε το χρήμα.
Δεν το καταλαβα αυτό ποτέ. "Είμαι ακόμα παιδί". Ε, αμα εισαι ακόμα παιδι και το απιδεικνύεις με το να πηγαινεις στην 80χρονη μανα σου να φας και να σε πλύνει, τι σκατα μου την πεφτεις ρε μπεμπη; Ψάχνεις για θετή οικογένεια; Βάλε ταλκ στο πουλάκι σου και νάνι.

Η το άλλο που λένε με μια αυταρέσκεια λες και ειναι κατι καλό ."Εγω ειμαι εγωιστής".
Δηλαδή μου λες οτι δεν εχεις την ψυχική δύναμη να αντιμετωπίσεις τα λάθη σου και βγαίνεις από πάνω ειδαλλως θα καταρρευσεις, και οτι θες ολα να γινονται οπως τα θες, οταν τα θες. Και το θεωρείς καλό.
Και αδύναμος και με IQ αμοιβάδας. Σπίτι σου κι εσυ.

Δεν την κατάλαβα αυτή την προσκόλληση στο νηπιακό σταδιο. Η και στο εφηβικό. "Εγω ειμαι φίλος με τα παιδιά μου." Ωραίος γονίος να σου πετύχει.
Σου αρεσει να το παιζεις επαναστάτης; Βγες στους δρόμους παπάρα και παλεψε για αυτα που συμβαίνουν στην χωρα. Το να παρατας καρκινοπαθή γυναικα με δύο παιδιά δεν ειναι επανάσταση, ειναι καφρίλα. Ο εφηβος εχει ορμονικές διαταραχες και σχηματίζεται ακόμα γι αυτό και εχει αυτήν την συμπεριφορα. Εσύ τι εχεις πέρα από ζαχαρο και συχνοουρία;

Η Ελλάδα ειναι μια χωρα που οι περισσότεροι πολίτες της θεωρούν εξυπνάδα την κλεψιά, μαγκιά τον τσαμπουκά, και προσόν την αναπηρία και την ανικανότητα να φροντίσει καποιος τον εαυτό του. Ολοι ειναι "ροκ" και τ@@ μας κουνιούνται.
This is Sparta;
This is Parta.

Πατέρα

Σε σένα απευθύνομαι και ας είμαι μόλις μηνών, δύο χρονών, τριών. Στα λέω τώρα γιατί αργοτερα θα φοβάμαι να μην σε δυσαρεστήσω και να μην χάσω την αγάπη σου που ξέρω οτι δεν είναι ανευ όρων. Αν ήταν δεν θα άντεχες να με αφήσεις, όσο και να μην γούσταρες την μάνα μου. Ναι, ξέρω είναι στριγγλα, πονηρή κακιά βλαμμένη και υπεύθυνη για τιν οικονομική κρίση.
Αυτά δεν τα ειχες δει πριν με κάνετε;
Εκτός αν ήταν μανούλα στο ψέμα και εκδιδόταν παράλληλα, δεν εχεις δικαιολογία, όπως εστρωσες πρέπει να κοιμηθείς γιατι χωρίζοντας την, χωρίζεις εμένα.
Πώς αντεξες να μην με βλέπεις κάθε μέρα; Εμένα μου λείπεις, σε ψάχνω και το σπίτι μοιαζει άδειο. Συνηθίζω, ναι, οκ, αλλα αλλο συνηθίζω στον πόνο και άλλο ζω ευτυχισμένα και νιώθω πλήρης. Και σε σενα τα λέω μανα που νομίζεις οτι επειδη εχεις την επιμέλεια μπορεις να φύγεις. Με ποιο δικαιωμα με παιρνεις από τον άλλο μου γονιό; Δε σε γαμάει; Βρες αλλον, ξέρω γω, εγώ τι δουλειά εχω σε όλα αυτά; Γιατί να τα ξέρω;
Πιο πολύ σε σένα απευθύνομαι πατερα γιατί εισαι αυτός που συνήθως σηκώνεται και φεύγει και νομίζει οτι δίνοντας καποια χρήματα, κάνεις το χρεός σου.
Χρέος είμαι; Βάρος;

Οταν ακυρώνεις το ραντεβού μας μερικές φορές χωρίς καν να μου το πεις και σε περιμένω όλο λαχτάρα στην πόρτα και δεν ερχεσαι, ενώ το στομάχι μου σφιγγεται μην δω την μαμά να κλέινει το τηλέφωνο με εκείνο το ύφος που δείχνει οτι πονάει. Το μισώ αυτό το ύφος. Αυτή πονάει ή εγω;
Τι νομίζεις οτι μου λες έτσι, μπαμπά;
Οτι δεν με υπολογίζεις, οτι δεν αξίζω, οτι ειμαι ενα τίποτα που ούτε καν υπάρχει στην στρατοσφαιρά σου. Αξεσουάρ για να το παίζεις πατέρας στους τρίτους καποια σάββατα.
Επί της ουσίας όμως δεν εχω χώρο στην ζωή σου.
Και αν κάνεις άλλη οικογένεια και δω διαφορά εκεί στην συμπεριφορά, νιώθω οτι θα πεθάνω. Αρα, μπορείς να εισαι καλός μπαμπάς. Αρα εμένα δεν ήθελες. Η φταιει η μαμά. Αυτή σε έδιωξε, αυτήν δεν θες κι επειδή ειμαι κομμάτι της, μισείς κι εμένα. Την μισώ.

Και οταν μπω στην εφηβεία και η αλλη μου σφίγγει τα λουριά, εσύ εισαι πιο κουλ, με συμφέρει να ακούω εσένα. Εχεις και πιο πολλά χρήματα, άλλωστε δεν χρειάστηκε ποτε να μην δουλέψεις για να με κρατήσεις. Μου αγοράζεις πιο ωραία ρούχα. Και ήσουν παντα αυτός που με άφησε. Σε χρειάζομαι, χρειάζομαι να δω οτι θα παρατούσες τα πάντα για μένα. Ξέρω οτι κατα βάθος ούτε την βολή σου δεν θα παραταγες αλλα δεν μπορώ να το αντιμέτωπίσω γιατί τοτε η μάνα μου είχε δίκιο. Και  ο μόνος γονιός που έχω ειναι αυτή. Που φωνάζει, που με πιέζει.
Σκέφτηκες ποτε, μαλάκα, φευγοντας να διευκολύνεις οχι την ζωή μου, αλλα την δική της; Να ειναι ήρεμος ο ενήλικας που με φροντίζει; Να μην με σπάει στο ξύλο; Η, αν δεν με έσπαγε στο ξύλο, να ήταν η προσοχή του σε μένα, συγκεντρωμένος, παρά να ανησυχει και να τρεχει στα δικαστήρια ειτε για να σου κάνει ασφαλιστικά μέτρα, είτε για να σε αναγκάσει να δωσεις τα λιγοστά χρήματα για το μεγάλωμά μου; Μου έκλεψες και την μάνα μου.

Γλύτωσες από γκρίνιες, μαθήματα, φωνές, χρέη, όλα όσα καθιστούν μια οικογένεια. Ναι, ξέρω, δεν ήταν τελικά όπως τις ταινίες. Χεστηκα, μαλάκα. Την ημέρα που με πήρες αγκαλια, ενα ζεστό και μαλακό πραγματακι που με μια ζουπιά θα άφηνε την τελευταία του πνοή, είδες μπροστά σου τις συνέπειες των επιλογών σου και την γραμμή που ειχες τραβήξει στην ζωή σου.
Το να λοξοδρομείς στην μέση γιατί "τελικά ουπς, δεν ήταν όπως τα φαντάστηκες" η γιατι το καβλί σου δεν ειχε ησυχία ισοδυναμούσε με απότομο τραβηγμα που η θα μου ξερίζωνε το χερι εκεί που εσύ κι εγω ενωνόμασταν, ωστε να πάρεις χωριστό δρόμο από μένα και την μάνα μου, η να τραβολογάς εμένα και την μαμά στο καπρίτσιο σου και να την βαράς να σ'αφήσει, μη καταλαβαίνοντας οτι δεν σε κράταγε εκεινη, αλλα εγω.
Γιατί εγώ, μπαμπά, σ'αγαπάω.
Ο,τι και να είσαι, όπως και να είσαι, δεν ειμαι περήφανος/η γι αυτό.
Σ'αγαπάω και ο πονος που νιώθω θα με ακολουθεί για πάντα. Δεν φεύγει. Ούτε με ναρκωτικά, ούτε πηδώντας όλη την ομάδα ποδοσφαίρου, ούτε με το να απαρνηθώ την μάνα μου και να σε κάνω Θεό μου. Είναι εκεί, κάνοντας με να νιώθω ξένος/η στο ίδιο το πετσί μου.
Ξέρω οτι δεν το κάνεις επίτηδες, εμαθες από την μάνα σου και την κοινωνία να βαζεις τον εαυτό σου πρώτο, να μην χαλιέσαι, να ζεις την ζωή σου. Μακάρι να το έκανες χωρίς να λιανίσεις την δική μου. Χωρις να πληρώσω εγώ για τα λάθη σου.
Δεν λέω οτι μου χρωστας.
Σου λέω εδω όλα οσα δεν θα τολμήσω ποτέ να δω κατάματα, όσα δεν θα μπορέσω ποτε να σου πω.



Γιατί δεν μ'αγάπησες, μπαμπά;
Τι εχω;

Αγαπητό Κράτος

Επίδομα ανεργίας δεν πήρα ποτέ από τα ταμεία σου αφού όπου με προσλαμβαναν ήταν υπο τον όρο να μην ζητήσω ΙΚΑ. Οταν εσφιξες τα λουριά, μας έβαζαν να υπογράψουμε οτι δεν το θέλουμε και οτι ειμαστε σε άλλο ταμείο. Δουλεψα εισπνέοντας τον καπνό ακόμα και του σημερινού πρωθυπουργου, ασχετως αν τοτε ήταν απλώς ο γιος του μπαμπά του, αλλα ποτέ δε μου κόλλησαν "βαρέα και ανθυγιεινά".
Οταν εμεινα εγκυος, δεν μου έδωσες δυο μήνες αναπάυλα. Το ταμείο που με υποχρεωνες να εχω, ζητούσε την δόση του ως άλλο βαμπιρικό junkie, και με την κοιλιά στο στομα και το παιδί στο βυζί έπρεπε να τα δουλέψω, να τα βγάλω και να στα σκάσω. Για να πάρω επίδομα τοκετού ακριβώς όσα και η δόση μου, και το 1/5 της αμοιβής των μαιευτηρίων. Ευτυχώς γέννησα σπίτι και περα της φοβερής θετικής εμπειρίας, γλύτωσαμε και ενα σκασμό λεφτά.
Αγαπητό κράτος, εγω ως πολίτης δεν ωφελήθηκα ποτέ από σενα. Ούτε επίδομα ανεργίας πήρα, ούτε τίποτα. Μόνη μου τα βγάζω πέρα. Οπως πολλές άλλες στην θέση μου. Που βρεθηκαν με ένα παιδί στην αγκαλιά και εναν πατέρα σύζυγο να την κάνει με ελαφρα πηδηματακια, αφού νομοθεσία ουσιαστικά δεν υπάρχει. Αν θέλει τα δίνει, αν δεν θέλει...Αν και γω στάθηκα τυχερή. Ομως άλλες όχι.

Ως επαγγελματίας, με χρεωνες φόρο στο περίπου και όχι σ'αυτα που εβγαζα. Και αν δεν τα έβγαζα, θα ήμουν ψευτρα σίγουρα.
Με μια τιμή στο κεφάλι μου από τοτε που μπήκα στα γρανάζια της εργασίας. Δικηγόρος με σύμβαση, δημοσιογραφος χωρίς σύμβαση, εργατης χωρίς ένσημα, εμπορας χωρίς κατάστημα, αγρότης χωρίς γη.
Δεν μας δίνεις δύναμη να αναπτυχθούμε να ανθίσουμε και να πάρεις. Και θα έπαιρνες τόσα. Και θα νιώθαμε και στήριξη.
Ομως σαν καλαμάκι ρουφάς όπου μπορείς, βάζεις χερι στις τσεπες, στα στρωματα, στον κώλο μας ακόμα.
Πεθαίνεις; Χερι στην κληρονομιά. Χαρίζεις; Χέρι στη δωρεά. Δουλεύεις; Φερε από δω, δεν κάνει να ανπτυχθείς πολύ. Δεν δουλεύεις; Γινε κλέφτης, πόρνη, ψόφα.
Γιατί να σε λέω λοιπόν κρατος μου;
Γιατί να σε νιώθω πατρίδα μου;
Γιατί να σ'εχω ψείρα στον γιακά μου, οταν εγώ ο πολίτης, εχω την απόλυτη δύναμη στα χερια μου;
Το ίδιο το γρανάζι που έφτιαξες, αν σταματήσει να γυρνά μέχρι να ψοφήσεις εσύ και να φύγει η βρώμα από το ήδη σαπιο κουφάρι σου. Το κουφάρι σου που περιφέρεις στα σπίτια μας, εσύ και τα όρνεα τα φιλαράκια σου,οι τραπεζες, και όλα οσα μας κάνουν να αιμορραγούμε από παντού...
Τι θα κάνεις τοτε;
Αγαπητό κράτος, υποτίθεται οτι εισαι ενας από μας και μας φροντίζεις, μας προσεχεις και μας παρεχεις απ'αυτά που δώσαμε για το σύνολο.
Αυτή ηταν η συμφωνία μας.
Εφόσον την εσπασες, γιατί δεσμευομαι ακόμα από το "συμβόλαιό" μας;

Πού πήγαν τα κόμεντς γαμώτο;

Για σενα

Ναι, ναι σε σενα μιλάω συνοθύλευμα ανθρώπων που μου χεις πρήξει τα συκώτια πάνω από μια εικοσαετία.
Εσύ που νιώθεις τσοσ σκατα μέσα σου που παιρνεις πορσωπικά ό,τι και να κάνει ο διπλανός σου. Σε πιανει κατάθλιψη που ξεχωρίζει. Είναι σαν βρισιά στα μούτρα σου η ομορφιά της διπλανής σου, η ικανότητα του συναδελφού σου,όλα τονίζουν το πόσο ασήμαντος και χλωμός φαντάζεις δίπλα τους.
Μονο που δεν εχεις καταλάβει, μαλάκα, οτι κανεις δεν σε βλέπει ετσι, μόνο εσύ.
Μόνο εσύ θα δεις ως δείγμα ξερολίασης κάτι που θα πει καποιος σε μια παρέα γιατι δεν θυμάται ποου ή ποιος το είπε. Σου χω νέα, μαλάκα. Αν δεν θυμάται ειναι γιατί εμεινε στην ουσία και δεν σκεφτηκε οτι θα έπρεπε να ενδυναμώσει αυτό που είπε. Δεν τον ενδιαφερει να δειξει τι διαβασε. Δεν ειναι ψωνιο. Εσύ εισαι μαλάκας. Και τεμπέλης. Αν αμφισβητείς, δοξα τω Θεώ, υπάρχει το ίντερνετ, δες και επαλήθευσε μόνος σου. Ολα στο πιάτο;
Και αν σε κανει παρέα η όμορφη του σχολείου, ειναι μάλλον γιατί σε συμπαθεί, καλή μαλάκω ειναι κι αυτή. Βλέπει τον εαυτό της σε σενα και νομίζει οτι κι εσυ την συμπαθείς. Εσύ όμως θες να πιστεύεις οτι σε κανει παρέα για να δειχνει πιο όμορφη, σιχαμερό ζουζούνι.
Ασχημός/η απ'έξω, ασχημός/η κι απο μέσα.
Και οταν καποιος σε βλέπει να αγκομαχας απο την δυσκολία και σου προσφερει χερι βοηθείας, δεν το κάνει για να σου δειξει ποσο καλός ειναι αυτός, ηλίθιε. Τα αυτονόητα δεν χρειάζονται επιβεβαίωση στον ψυχισμό του ανθρώπου που τα εχει καλά με τον εαυτό του. Σε βοηθάει γιατι το θέλει.
Και δεν κραταει τεφτερι, χαρες. Δεν υπολογίζει, δεν ζηλεύει.
Ξέρω οτι εισαι τοσο σαπιος μέσα σου που δεν μπορείς να διαννοηθείς οτι υπαρχουν άνθρωποι όμορφοι, ταλαντούχοι και καλοί, θα εκραγεί το μυαλό σου.
Ετσι αποφασίζεις πολλές φορες να τους κοροιδεύεις, να τους λες κορόιδα, να αντιμετωπίζεις τον κόσμο λες και σου χρωστάει κάτι.
Οι γκομενες το μουνί τους, οι πλουσιοι τα λεφτά τους, οτιδήποτε.
Οταν καποιος σε πειραζει όπως κανουν οι φίλοι, εσύ αρπαζεσαι. Δεν νιωθεις το δίχτυ ασφαλείας που παρεχει η αγάπη. Βλέπεις χλευασμό και οτι θέλουν να σε μειώσουν.
Κακομοίρη/α, είσαι για λύπηση και θα σε λυπόμουν αν δεν ήσουν παντού.
Αν δεν κατέστρεφες κόσμο που σε πλησίασε με αθωότητα και εφυγε χείρότερος από κοντά σου.
Αν υπήρχε ιατρειά για την αρρώστειά σου.

Μαλάκα, τι ζητάς τα ρέστα τώρα;

Συγγνώμη, στο Ελλαδιστάν δεν ειναι που οι μαθητές θεωρούν δικαίωμά τους να κάνουν κατάληψη στα σχολεία;
Εδώ δεν ειναι που τα θρανία ειναι χαρακωμένα, γραμμένα, σπασμένα δίπλα σε σπασμένες πόρτες του σχολικού κτιρίου;
Στην ίδια χώρα δεν υπάρχει νόμος που λέει-για να το πάω πιο μακρυά- οτι αν αρπάξεις για 20 χρόνια περιουσία αλλουνού ειναι δικιά σου;
Ε τι σκατα απορείτε όλοι που παραχωρήθηκε η Νομική σχολή από τους φοιτητές;
Εντάξει το είδαν πιο ιδεολογικά το θέμα.




Αντι να αγανακτείτε με τα φρούτα που εσείς σπείρατε δεν ψαχνετε λίγο στις παραμέσα σελίδες των εφημερίδων, δεν κοιτάτε μην ψηφίστηκε κανας κουλός νόμος πάλι και πανε να το περάσουν στην ζούλα;

Στο πρωινό του ΜΕΓΚΑ

Μολις μου λύθηκε η απορία γιατί η Ελενα Ράπτη ειναι πολιτικός.
Ο μπαμπάς της εχει σχεση με την Οντιοβίζουαλ.
H ιδια εταιρεία που μας παρότρυνε να υπογραψουμε χαρτιά οτι δεν θέλουμε ΙΚΑ. Και που μας βάζει να υπογράψουμε οτι δεν εχουμε οικονομικές αξιώσεις από επαναλήψεις.

Κι ετσι, οι πολίτες -μεταφραστες που εγαζονταν και εργάζονται εκεί αναγκάζονται πέρα από το 20% του φόρου, να πληρώνουν και 23%Φπα και ΤΕΒΕ (γύρω στα 250 τον μήνα τιμή εκκίνησης).
Με τιμή γύρω στο 0,90 το λεπτό της ταινίας, κάν'τε τις μαθημάτικές πράξεις. Πόση ώρα θέλει να γινει μια ταινία; Αν δουλεύεις χωρίς σταματημό, από το χάραμα ως το βράδυ με απέλπισία, μια μέρα. Δεκαπεντάωρο για περίπου 60 ευρώ. Μικτά.
Η ίδια Audiovisual που πληρώνει ως επίμελήτριες (2 τον αριθμό οταν ημουν εγώ εκεί) 2 κοπέλες που "ρίχνουν' τους υπότιτλους και έχουν τόσο φόρτο εργασίας που και να γραψεις
"Είστε γτπ" θα το δεις γραμμένο κάτω από το αστραφτερο χαμόγελο του Τομ Κρουζ.
Η ίδια εταιρεία που με σχόλασε οταν πήρα τηλέφωνο να ρωτήσω αν θα υπήρχε πρόβλημα να γραφτώ και στο ΙΚΑ για να δουλέψω και αλλου, αφού δεν εδιναν πάνω από 5-6 ταινίες τον μήνα, μετα που στραβωσε η μια επιμελήτρια.

Ελεγα κι εγώ, ωραία γυναίκα στην πολιτική;
Μπορεί η γυναίκα να ειναι θηρίο και αξιολογη αλλα δεν βοηθάει το περιβάλλον.
Θα ήταν ωραίο όμως να δικιαολογούσε την ιδιότητά της βοηθώντας εμπράκτως, αφού μπορεί.
Να ξεκινήσει από το "σπίτι" της δηλαδή και να αφήσει τις ιδέες για "τραπεζες αίματος"(υπάρχουν).
Να κάνει κάτι ορίτζιναλ και να μην είναι το διακοσμητικό στοιχείο, κακό αντίγραφο της Βαρδινογιάννη. Εθελοντισμός και παρ'το αυγό και κούρευ'το.
Ναι, οκ, αν κάτσει να βοηθήσεις εκεί που μπορείς, δεν θα πάρεις επιχορήγηση και ίσως δεν παρεις προβολή, αλλα θα κάνεις την ζωή μιας μερίδας ανθρώπων πιο εύκολη και καλύτερη.
Αυτό δεν ειναι η δουλειά-στην θεωρεία- του πολιτικού;
Τις κουμπάρες να παίζουμε δηλαδή.
Εσύ το παιζεις πολιτικός, ο άλλος το παιζει νομιμός, εγώ το παίζω γενικώς.

Κάνω δοκιμές, δεν ξέρω τι θα γίνει με το facebook και τους followers.