Monday, March 28, 2011

Μερικές συγκρίσεις...

Για μας αγαπη είναι..... να με εχεις γνωρίσει όπως είμαι, στα χειρότερά μου, κρυωμένη με μύξες, με κιλά από εγκυμοσύνη ή λαιμαργία, με φωνές και καβγάδες και να μην ξενερώνεις, όπως δεν ξενερώνεις με την μπίχλα ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών σου και με την μεγάλη μύτη σου και το πύον στο σπυράκι σου. Αποδοχή.
Για κείνους αγάπη είναι... βυζια κώλος χείλια και διαθεσιμότητα.
Εμείς εκφάζουμε την αγάπη μας με.... να πλένουμε, καθαρίζουμε, μαγειρεύουμε, μπεμπεκίζουμε, υπενθυμίζουμε πού ειναι τα κλειδιά του.
Αυτοί εκφράζουν την αγαπη τους με...  το να μην μας κερατώνουν.

Οταν δεν νιωθουμε αγαπη...κλαίμε, κάνουμε μούτρα, φωνάζουμε και στο τέλος κερατώνουμε από πείσμα.
Οταν δεν νιωθουν αγάπη...πηδάνε την γραμματεα, την κολλητή ή την αδελφή μας.

Η χειρότερη ατακα που ακούμε...."σαν την μάνα σου εισαι".
Η χειροτερη ατάκα που τους λέμε.... "προσποιόμουν."

Πουστιες που τους κάνουμε.... παιδιά με τον κουμπάρο μας και τα περνάμε για δικά του.
Πουστιές που μας κάνουν... δεν βάζουν προφυλακτικό οταν πανε με την κάθε τσούλα.

Κόμπλεξ στα 18....μην μας πούνε πουτανάκια.
Κόμπλεξ στα 28... μην μας πούνε οτι πάμε να τους τυλίξουμε. Οτι μας θέλουν μόνο για πήδημα.
Κόμπλεξ στα 38... πόσο φανερή ειναι η διαφορά η ηλικίας με τον γκόμενο και αν θα το μαθει η μάνα του.
Κόμπλεξ στα 48...δεν ξέρω, δεν εφτασα ακόμα εκεί.


Αυτός. Κόμπλεξ στα 18.... πότε θα πηδήξω; Την έχω μεγάλη;
Κόμπλεξ στα 28...Πότε θα πηδήξω;
Κόμπλεξ στα 38...Πάλι αυτήν θα πηδήξω;
Κόμπλεξ στα 48... Πάλι θέλει να την πηδήξω; Θα μου φτασουν τα Βιάγκρα;


Ο κολλητός της ειναι γκει.
Ο κολλητός του θέλει να του πηδήξει την γυναίκα ή τον ίδιο.

Η κολλητή της ειναι από το σχολείο.
Η κολλητή του ειναι πρώην και αφανής στο ραντάρ.

Αιτία χωρισμού. Αδιαφορία.
Αιτιά χωρισμού για κείνον, απιστία.


Μινιμουμ χρόνου ξεπέτας μετα τον χωρισμο. Ενα βραδυ. Μεθυσμένη.
Μινιμουμ χρόνου ξεπέτας μετά τον χωρισμό. 3 λεπτά. Τηλεφώνησε από το σπίτι της ερωμένης του.

Wednesday, March 23, 2011

Μαλακισμένος πατέρας

1)Αυτός που χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως "λάθος" "ατύχημα" "με τύλιξε", και γενικώς δεν παιρνει καμία πρωτοβουλια και ευθύνη. Αν ειναι και καλλιτέχνης, δίδεται πακέτο δώρο το κιτ για dna.
2) Αυτός που αγαπαει την γυναικα του πιο πολύ κι απο το παιδί του.Το απαιδί δεν ειναι παρενέργεια μαλάκα, αλλη φορά χύσε έξω.
3) Αυτός που δεν ασχολείται για καμια δεκαετία και μολις πεταξει η κόρη του βυζι παθάινει παροξυσμό μην του την πηδήξουν.
4) Αυτός που πάει το 13 χρονο παιδί του να πηδήξει σε πουτάνες. Αν ειναι και κορίτσι, βράσε ρύζι.
5) Αυτός που σιχαίνεται τον γιο του αν του βγει λουγκρα. Δεν το ρωτησες το βλασταρι σου πριν βάλεις το μικροσκοπικό σου πεος σε ο,τι στριπτιτζου περιφερόταν, ετσι δεν θα σε ρωτήσει και αυτό πριν ρουφήξει το πουλάκι του Γιαννάκη. Δεν σε αφορά, μαλάκα.
6)Αυτός που χωρίζει από την γυναίκα του και κανει παζάρια στην διατροφη. Αν την δινει. Ολα τα 180 ευρώ που ορίζει ο νομος.
7) Αυτός που χωρίζει από την γυναικα του και παρατάει το παιδί. Είτε γενικώς, είτε στην μάνα του, ειτε στην γκόμενα. Σ'αρεσει να το βλέπεις να σε περιμένει και να σε λαχταρά ε, μαλακα;
8)Αυτός που ζει ακόμα στην μαμά του (τώρα με την κρίση υπάρχει και δικαιολογια, η χαρα της μάνας) και αρνείτει να παραδεχτει οτι μεγάλωσε. Εξ ου και τα πέτσινα ενώ πλησιάζει τα 50, το μαλλί χαιτούλα, η μηχανή ή το σπορ αμάξι, τα Καλβιν Κλαιν εσώρουχα (είπαμε τα σκάει όχι οτι παρακολουθεί την μόδα, αυτά ξερει, αυτά φοράει) τα οποια πλένει η μαμα του εβλαβικά στο χέρι αφού τα φιλήσει πρώτα.
9)Αυτός που αποκληρώνει τα παιδιά του από εκδίκηση η παραπληροφόρηση. Οποιαδηποτε ομοιοτητα με γνωστό ηθόποιό ειναι συμπτωματική.
10) Αυτός που θεωρεί οτι φερνοντας λεφτά στο σπίτι, καθάρισε, έκανε το καθήκον του. Τι σε πλερώνει μαρή και σου χει και τα κατσαρολικά σου, και τις βόλτες σου (ως το χαζαροπλαστείο απέναντι) αν δεν μπορείς να κρατήσεις τα μούλικα ήσυχα οταν γυρνάει κουρασμένος από την δουλειά;

Αυτός που δεν κάνει τον κοπο να γνωρίσει άλλον πέρα από τον εαυτό του. Και ουτε καν αυτόν.

Tuesday, March 22, 2011

Δεκάλογος της μαλακισμένης μανας

Οχι που θα το αφηνα.
1)Το δικό της βλασταρι ειναι το καλύτερο και του το λεει. Με αποτελεσμα να γεμισει ο πλανήτης μαλάκες που τσατιζονται αμα εχεις διαφορετική γνώμη (τους χαλάει την τάξη των πραγμάτων), σε παιρνουν από τα μουτρα αν δεν λιποθυμάς από την σοφία τους κτλ τκλ
2) Η μαλακισμένη μάνα όμως εχει ανάγκη επιβεβαιωσης ετσι, τα πρήζει στις άλλες μανάδες. Το παιδί ειναι μέσο και μοχλός υπεροχής. Μόνο σ'αυτες που θηλάζουν το βουλώνει (το αυτονόητο) αλλα και εκεί ρίχνει δηλητηριασμένες ματιές όλο χολή γιατί νομίζει οτι οι αλλες της το τρίβουν στην μούρη.
3)Μαλακισμένη μάνα ειναι αυτή που θα τα φτιάξει με τον κολλητο του γιου της.
4) Ακόμα πιο μαλακισμένη αυτή που θα τα φτιάξει με τον γκόμενο της κόρης της.
5) Ενώ ειναι ακόμα παντρεμένη.
6)Μαλακισμένη μανα ειναι αυτή που δίνει γαριδάκια για φαι ή σνακ. Σορυ αλλα πλέον λίγο πολύ όσοι εχουν τελειωσει ενα γυμνάσιο και εχουν ιντερνετ σπίτι τους ξέρουν οτι ειναι σκέτο πλαστικό.
7)Μαλακισμένη μάνα ειναι αυτή που δίνει γαριδάκια η σοκολάτα για σνακ και λυπάται το δικό σου παιδί που τρωει σταφίδες και αμυγδαλα για σνακ. Και του το δειχνει. Και του προτεινει τα σκατολοίδια της ενω της ειπες ιδιαιτερως "οχι".
8)Μαλακισμένη μάνα ειναι παντα η δική του.
9)Μαλακισμένη μάνα ειναι εξ ορισμου ολες οσες έχουν αγορια άνω των 18 που δεν ξέρουν να φτιάχνουν το κρεβάτι τους.
10)Μαλακισμένη μάνα ειναι αυτή που αλλιώς μεγαλώνει την κόρη της και αλλιώς τον γιο της.

(πωωω εχω πολλά ακόμα)

To be continued.

Δεκα λόγοι για να μην γουσταρεις τα παιδιά

Θεμα ταμπού; Στα @@ μου. Καιρός να μιλήσουμε ανοιχτα και να πούμε ολα αυτά που μας ενοχλούν στα παιδιά, να δικαιωθούν αυτοί που δεν θέλουν να κάνουν χωρίς να τους φερονται σαν να ειναι ούφο, και να παρηγορηθούν οσοι δεν μπορούν.

1)Βασικά, να ξεκινησουμε με το πιο εμφανες.

Δεν αναφερομαι σε παιδιά σαν αυτό.












Αλλά σαν αυτό.
Το δευτερο εμφανές ειναι οτι ειναι αλλονών.
Τα δικά σου τα τρως στην μάπα και δεν μπορείς να κάνεις και αλλιως, βλέπεις τι υπαρχει πίσω από την κρίση που το επιασε στην μέση του σουπερμαρκετ και καταλαβαίνεις. Των αλλων όμως; Στα παιδιά των άλλων δεν εισαι υποχρεωμένος να καταλάβεις, να δεις το μωρό πίσω από το αποβλακωμένο από την τηλεόραση βλεμμα, οπότε...ξεκινάμε.
1) Είναι ενοχλητικά. Δεν εχουν κλίση στην ζωγραφική, στις γλώσσες, δεν θα γινουν οι επόμενοι Αινσταιν, τρωνε τα κακάκια τους, τις μύξες τους, σε κοιτάνε με ηλίθιο βλέμμα, δεν σου μοιάζουν, θελουν συνέχεια την προσοχή σου σε βαθμό να μην μπορείς να χεσεις με την ησυχία σου, σου μιλάνε ενω μιλάς με το αφεντικό σου στο τηλέφωνο και αρρωασταίνουν την βραδιά που σου απονεμουν καποιο βραβείο (η που εκλεισες ραντεβου επιτέλους με τον κουκλο από τον 3ο στο γραφειο). Σε "δινουν" κανονικότατα ("οχι μαμα, δεν ειμαι 6 γιατι λες ψέμματα στον κύριο; οπου κύριος ο ταμίας στο γκισε).
2)Είναι ενοχλητικά. Οχι δεν με ενδιαφερει που το μικρό σου εχει περιεργεια και μιλάει σ'ολη την διαρκεια του Toy Story, δεν πλήρωσα ενα σκασμό λεφτα για να ακούσω αφήγηση ταυτόχρονα. Δεν φτανει που αναγκαστηκα να ερθω να το δω σε μεταγλώτισση (το δικό μου δεν εμαθε ακόμα Αγγλικά) και ο σινεματζής κάνει οικονομία στα ηχεία τα πλαινά, εχω και το βλασταρι σου να μας πρήζει τον ερωτα και σενα να περηφανευεσαι σαν διανος. Κι αλλοι εχυσαν μεσα μαλακα, δεν εκαναν ετσι.
3)Είναι ενοχλητικά. Θες να βρεθείς με την μαμά τους (ειτε γιατι ειναι χωρισμένη και κουκλάρα είτε γιατι ειστε κολλητες και εχεις να την δεις απο τοτε που γεννησε) και δεν μπορείς. Πρέπει να φτιάξεις το προγραμμά ΣΟΥ γύρω από τον Κωστακη. Γιατί; Τι σου ειναι ο Κωστακης; Τίποτα απολύτως.
4)Είναι ενοχλητικά. Εξ αιτίας τους δεν μπορείς πια να καπνισεις στον κολλητό σου και δεν μπορείς και να πεις τίποτα, θα πεσουν να σε φανε. Σε κανουν και υποκριτή από πάνω.
5)Ειναι πηγαδια χωρίς πάτο. Πρέπει να τους παρεις παιχνιδακια, μπιχλιμπίδια και διαφορες σκατούλες καθε φορα που πας να δεις τον κολλητό (ο οποιός σε γραφει πλέον από πανω) γιατί ειδαλλως το μούλικο θα σε αντιπαθήσει και η μάνα του θα το δει σαν σημάδι. Οτι τα παιδιά εχουν ένστικτο. Σιγά μαρη κλώσσα, που το βρήκε το ενστικτο το σκασμένο σου; Σίγουρα όχι από σενα. Πού ηταν το περιβόητο ενστικτό σου οταν καναμε μπουρδελοτσαρκα με τον αντρα σου στον 8ομήνα σου; Ξέρεις, τοτε που ησουν σαν μοσχαρω.
6)Είναι ενοχλητικά. Κλαινε την πιο ακαταλληλη στιγμή, κλάνουν, μυρίζουν σκατίλα (ποια μωρουδιστικη μυρωδια μου λες;) και αφαιρούν με σύριγγα την ομορφιά από την πιο μουναρα γυναίκα, ειναι γεγονός.  Κανουν τα βυζιά της λάστιχο αλλα πρέπει να χαμογελάσεις στωικά και να προσποιηθείς οτι δεν σε πειράζει που το βλαμμένο πήρε το παιχνίδι σου. Και σε κοιταει και ειρωνικά την ωρα που θηλάζει και τα πασπατεύει αλλα ποιος να σε πιστεψει. Δε σε βαραγα μια μαλακία καλύτερα;
7) Είναι ενοχλητικά.Οταν μεγαλώσουν πρέπει να καλύψεις το σπίτι σου με σερβιετες να μην χτυπήσουν σε καμια γωνιά. Οταν μεγαλώσουν κι αλλο, πρέπει να κανεις τουμπες στην μαλάκω την δασκάλα μην βγάλει τα απωθημένα της πάνω του. Πρέπει να ελεγχεις τι λες, τι τρως, τι καπνίζεις. Πρέπει να σοβαρευτείς. Και ανοιγει μια πόρτα σε μια μερίδα ανθρωπων που δεν γνωρίζεις και που σε κρίνουν συνέχεια, και σου πρήζουν τ@@. Οι αλλοι γονεις. Η αυτοί που θα ήθελαν να ειναι γονεις.
8)Οι αλλοι γονεις. Τους ανεχεσαι γιατι η Αννούλα σου κανει παρεα με την Χριστίνα τους αλλα ειναι το στυλ των ανθρώπων που δεν θα εκανες παρέα ουτε για εμετό. Χαμογελάς, και ελπίζεις να το ξεπεράσουν γρήγορα και να γυρίσεις στον δικό σου κύκλο. Προσευχεσαι να μην ερωτευτεί η Αννουλα σου αργότερα τον αδερφό της Χριστίνας, ο οποίος τρωει τις μύξες του και μυρίζει τον κώλο της μάνας του και υπομένεις στωικά, για άλλη μια φορά.
9) Αφού εχεις ξενυχτήσει, ξυπνησει νωρίς, αυπνησει, ανεχτει του κόσμου τις μαλακίες, ερχεται η μέρα που το μούλικο σου λεει "Παρατα με, εσεις της γενιάς σου δεν καταλαβαινετε". Και σου ριχνει με μιας μια γροθιά μεγατόνων όπου καταλαβαινεις οτι περασαν τα καλύτερα σου χρόνια να μεγαλώνεις το σπέρμα του μαλάκα που εφυγε με την κολλητή σου, και ταυτόχρονα βλεπεις τον εαυτό σου στην ιδια ηλικία να λες την ιδια ατακα με αποτελεσμα να ψαχνεις ως άλλο ξεφρενο λαγωνικό το δωμάτιο του για ναρκωτικά. Για μαλάκες ψαχνεις;
10)Αφού περασες οτι περασες, ερχεται η μέρα που εχεις τα παιδιά σου γύρω από το τραπέζι, τα παιδιά τους να τρεχουν γύρω γύρω, χαμόγελα, χαρες, ολοι χαμογελαστοι, κι εσυ πιο πολύ απ'όλους γιατί απο σενα βγήκαν αυτά τα μικρά, και αυτή ειναι η αντοαμοιβή σου. Οτι τον υπόλοιπο χρόνο ειναι στα δικά τους σπιτια και εχεις επιτέλους την ησυχία σου να κάνεις ο,τι γουστάρεις.

Tuesday, March 15, 2011

Ζωοφιλία του κώλου

Σε γενικές γραμμες θεωρώ τα φόρουμ στεκια αποτυχημένων και απροσαρμοστων. I should know, ήμουν σε αρκετά για αρκετά χρόνια.
Πρόσφατα λοιπόν ανακάλυψα ενα και ίσως εφταιγε η αποχή μου από τα φόρα, αλλα εμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Υπήρξα πάντα ζωόφιλη όμως αυτό το φόρουμ με έκανε να θέλω να πνίξω τα ζωντανά μου μόνο και μόνο για να τους την σπάσω.

Ξεκινάει καποιος να γραψει μια απόρια του. Από το τι λουρί να πάρει, πώς να το ταίζει, τι να κάνει το αδεσποτο που βρήκε κλπ κλπ..
Ο άνθρωπος που μπαίνει μεσα στο φόρουμ αυτό, μπαίνει για να παρει μια συμβουλή, να νιωσει καλύτερα αν εκανε ενα λάθος, να βρει ομοιδεατες που αγαπούν τα ζώα. Δεν φτανει που τον αγριοκοιτάει ο γειτονας οταν ο Ρεξ δεν βγάζει τον σκασμό και δεν μπορει να τον βαλει στο σουπερμάρκετ να ψωνίσει και δεν του εχει μείνει παπούτσι ούτε για δειγμα. Δεν του φτανει που ξοδευει εναν μισθό να ταίσει τον μικρό του τυρρανοσαυρο και τον βγαζει με βροχή ή ήλιο  να κάνει τα κακακια του, μπαινει στο φορουμ για υποστήριξη και ακούει τον εξαψαλμό του.

Γιατί αγόρασες από εκτροφείο; Δεν ήξερες τις συνθήκες; Γιατί δεν ρώταγες; Ευθύνεσαι για το μαρτύριο των ζώων (δεν κανω πλάκα).
Αν κάποιος οπως εγώ, γεννήσει η σκύλα του και δεν της εχει φτιάξει ειδική γεννήστρα και δεν εχει φερει μαιευτήρα και νοσοκόμα αποκλειστική,  ακούει τα εξής.
"Γιατί δεν προετοιμάστηκες; Γιατί δεν το στείρωσες; Κακοποιείς το ζώο. Γιατί δεν εκανες ενεση εκτρωσης όταν ειδες οτι συνουσιάστηκε;'
Μπαινεις δηλαδή σε ενα φόρουμ να πεις το πρόβλημά σου και απαιτείται να δωσεις λογαριασμό για τα οικονομικά σου, τις συνθήκες ζωής σου, την σχεση σου με τον σκύλο σου και οι "συμβουλές" ειναι με το τσιγκέλι, και δοσμένες με έπαρση.
"Από την στιγμή που κάθομαστε να ασχοληθούμε να γράψουμε αφιλοκερδώς..."


Καποια στιγμή διαβασα ενα αρθρο για τον πνιχτη και ειχαν τρομοκρατησει την κοπελίτσα ως προς την πολυπλοκότητηα του μηχανισμού του, και οτι θελει ειδικό χειρισμό, και το χερι ετσι και αλλιώς αλλα πάντα με γενικότητες, ποτέ με συγκεκριμένες ωφέλιμες απαντήσεις... μονο τρομολαγνεία.
Και τελικά εκανα την ερώτηση.
Ποσοι απο εσάς ειστε επαγγελματίες εκπαιδευτές;

Σαν ανθρωπος που μοιράζομαι οτι ξέρω, εβρισκα την σταση ψωνισμένη, αγενή και πολύ "μυστικοπαθή". Σιγά, πνίχτης είναι,κ οχι η εξίσωση που θα λύσει το ενεργεικό πρόβλημα.
Απάντηση δεν πήρα. Εφαγα και ειρωνία, εστειλα κανα δυο στην λαχαναγορά να βρουν το μνι της μαμάς τους και εφαγα προειδοποιητικό μπαν.
Κάτι που σε αυτό το φόρουμ φαντάζομαι ισοδυναμεί με χτύπημα εφημερίδας στην μουσούδα μου.

Εφτιαξαν και ενα δεκάλογο ως προς το γιατί δεν πρέπει να ζευγαρώνουμε τα σκυλιά μας.
.....
Δηλαδή εκείνοι τα σκυλιά τους τα έφτιαξαν από πλάστελίνη.

Πάμε παρακάτω.
Ο σκύλος πρέπει να κοινωνικοποιηθεί, ειναι βασικό στην μικρή ηλικία, η πρωτη επαφή με σκύλο.... ααα! Ο σκύλος μου βγήκε πρωτη φορά εξω και ενα αδεσποτο τον έκλασε, τωρα τραυματίστηκε ψυχολογικά....


...(αν βλέπατε την φάτσα μου θα ήταν κάπως έτσι)


Μα ειμαστε σοβαροί;
Τι έγινε; Πριν εικοσι χρόνια εδινα μάχες να μην πεταμε τα σκυλιά στον δρόμο, να τα εκπαιδεύουμε, να τα αγαπάμε και μεσα σε μια εικοσαετία περάσαμε στις νευρώσεις όπου το σκυλί εχει αναπληρώσει την ανθρώπινη επαφή, το παιδί και τον φίλο που δεν εχουμε (οι επιδεξιοι κωλοι...) και εχουμε χασει τελειως την μπάλα;


Πρωτη επαφη με ελεγχο εργαστηριου; Ασε το ζωντανό να βγει έξω να αναμετρηθεί (ή οχι, ανάλογα τα @@ του) και αν σου βγει χεστης, δεξου το και αγαπα το όπως ειναι. Δεν γινεται ο Ρεξ και ο Εκτωρας του καθε μαλάκα κακογαμημένου να κουβαλάει ολες τις ελπίδες και τα απωθημένα του αφεντικού του. Δεν γίνεται να γίνει προέκταση του πέους σου ρε φίλε, ειναι αβάσταχτο το βάρος, αντιστρόφως ανάλογο αν με πιάνεις.
 Εχεις χεστη σκύλο; Ε και; υπάρχουν και αυτοί στην φύση.

Και με τι μουτρα θα μου πεις γιατί δεν στειρωσα την σκύλα μου; Α ναι, ξέχασα, εσύ το πας σε εκθέσεις, τα μπάσταρδα ειναι "αχρηστα".
Και σταματα να μου ζαλίζεις τον ερωτα για τα ζωοφιλικά μου αισθήματα οσο μασας την μπριζολίτσα σου και ψαχνεις στην δερμάτινη τσαντα σου  προφυλακτικό για να πάρεις πίπα στον μολοσσό σου.


Ζωόφιλοι σαν και σας ξυπνάνε μέσα μου το κτήνος.
Σαν την Μανωλίδου που εκρινε δημόσια μια μάνα τι θα κάνει το παιδί της. Τρελλαθηκαμε τελείως; Πότε γινατε κυρία προθυπουργού κα Μπουμπουκου και σας αφορά το τι κάνει ο κάθε πολίτης; Ετσι και ο κάθε "ζωόφιλος" κρίνει οτι ειναι ο καλύτερος και των αλλονών τα σκυλιά ειναι για τον πούτσο. Οι άλλοι ιδιοκτήτες για τον πούτσο, των αλλονών τα παιδιά για τον πούτσο.
Και η λέξη κλείδι ειναι φυσικά αυτή που επαναλαμβάνεται γιατί αν είχαν και το δουλέυανε (είτε πάνω τους ειτε μέσα τους), θα ξεχυνόταν η στριφνότητα, η υστερία και η κακογαμησιά, θα γλύκαιναν οι τόνοι, και η αγάπη θα εβρισκε απόδεκτες τον κόσμο όλο.
Ενώ τωρα το καυμένο ζωντανό τους, πόσους ρόλους να παίξει πια;

Υγ...Οταν βρέθηκε βιντεο τυπάκου να χτυπάει με σφυρί ενα λυκόσκυλο και να το κανει κιμά, μου σταθήκατε 10 σελίδες να λέτε "τι φριχτό, τι απάισιο, τι ανθρωποι, ααα, ωωωω..." και κάνατε μια παύση και νιωσατε ανώτεροι και καλύτεροι, αφού εσεις δεν κανατε τετοια πράγματα.
Μόνο που κανένας σας δεν ειδοποιησε και την διευθυνση ηλεκτρονικού εγκλήματος.

Το έκανα εγώ, δεν πειράζει.Κερασμένο.
Βλήματα.

Friday, March 11, 2011

This is a fictional and not funny story

Ξέρεις τι μου την δίνει πιο πολύ στην Ελλάδα; Το πόσο μαλάκες ειναι οι προιστάμενοι/αφεντικά σου.
Κι εξηγώ.
Πούλησε ο χασάπης ενα οικοπεδο που ειχε, αγόρασε δυο διαμερίσματα στην Κηφισιά τότε που ήταν αγροτοπος, πιάστηκε καλά την εποχή του 80 και άνοιξε 2-3 μαγαζιά.
Εστειλε τα πιαδιά του στα Λονδίνα να σπουδάσουν και αυτά του έμειναν εκεί καθώς και το μαράζι που δεν συνεχίζουν την οικογενειακή επιχείρηση. Η οποία μετα από καμια δεκαετία κλεψιας και κακης ποιότητας, τωρα πάει κατά διαολου.
Ο μαγαζατορας όμως βάζει μυαλό; Βλέπει οτι οι εποχές άλλαξαν και οφείλει να ειναι ευγενικός με τους πελάτες, να φέρεται με σεβασμό στους υπαλλήλους του για να αποδίδουν; Καταλαβαίνει οτι δεν κάνεις πάντα κόστος σε προιόντα κράχτες; Καταλαβαίνει τελος πάντων οτι τα μυαλά του τον οδηγούν σε αδιέξοδο;
Μπορει να μην έχει μαγαζί, μπορεί να εχει Μκο, μπορεί να ειναι οτιδήποτε.
Και ερχεσαι εσύ. Με ιδέες, με όρεξη να προσφέρεις, με γνώσεις βρε αδερφέ.
Και γι αυτό σε προσλαμβάνει. Είτε για να του οργανώσεις μια συναυλία -κράχτης για την σχολή του (ασχετως αν παιρνει επιχορήγησεις  και διευκολύνσεις μεσα από την Μκο του), είτε για να του γυρίσεις το καφενε μεζεδοπωλείο με 2 μόνιμους πελάτες σε καφετέρια-τρεντυ κουτουκι με νεολαία και ζωή, είτε οτιδήποτε.
Και εκεί αρχίζει το παράλογο. Στην αφίσα να μην βάλουμε τον καλλιτεχνη κράχτη αλλα τον ίδιο με το αυτάρεσκο χαμόγελο. Δινεις μάχη. Είναι γελοίο. Εχεις υποχρεωσεις και δεσμεύσεις σε χορηγούς.
'Η προτεινεις ενα νέο προιον, κράχτη/διαφημιστικό και προτεινεις να πας ο ίδιος να το μοιράσεις, να βοηθήσεις την κατάσταση, να μαθευτεί το μαγαζί σαν καφετέρια το πρωι. Και θελει να βαρεσει την τιμή. Δεν βάζει εξαερισμό και απ'εξω το μαγαζι φαινεται σαν μέσα σε ομίχλη. Δινεις μάχες.
Αρχιζουν τα προσωπικά. Η  πρωην γκομενά του σε ζηλευει και ο ιδιος σου την πεφτει, χωρις να τσεκαρει αν εχεις καποιον, λεγοντας σου οτι γι αυτό σε προσελαβε και οτι θα τα καταφερνε εξίσου καλά και ισως καλύτερα. Η η γυναίκα του ζηλευει την βραδυνη κοπέλα και από την πρώτη στιγμή σε βάζει στην μέση, και νιώθεις το ψυχοφθόριασμα να πλησιάζει.
Αρχίζουν οι μπηχτες, η γκρινια για την πληρωμή σου. Γιατί δεν εβαλες πλυντηριο;
"Γιατί αφησες το καζανάκι να τρεχει όλη νύχτα και γέμισε ο βοθρος και σφουγγαριζα όλο το πρωι την κουζίνα περιμένωντας να τον αδειασουν και να χρησιμοποιήσουμε πάλι το νερο".
Δεν το λες ομως γιατί ξερεις οτι το ξέρει.
Αντ'αυτου του λες.
"Οσο ελειπες πλάκωσαν 2 πελάτες και ήθελαν ομελέτα. Μαγείρευα."
"Εγω μαγειρεύω για  15 ατομα (ορίστε;Πότε μπήκαν εδω μέσα 15 άτομα;) και τα καταφερνω και συ πελάγωσες με 2;"
Ναι, μαλάκα μου, δεν ειμαι μαγειρισσα. Το κανα για να σε βοηθήσω γιατί ξέρω οτι πήγες για υπνο. Και θα εφευγε ο νέος πελάτης. Πού συμπτωματικά μετα τα ντελιβερι χτες που έκανα, ειναι ο 3ος που μπήκε στο μαγαζί σου. 3 νεοι πελάτες σε μια μέρα. Οπότε ναι, δεν ειμαι μαγείρισσα και μην με κράζεις που έβαλα 3 αυγα στην ομελέτα αντί για δύο. Ας καθόσουν να μου πεις τι να κάνω από πριν, και όχι δεν ειναι αυτονόητο.
Ούτε σερβιτόρα είμαι. Ούτε ντελίβερι. Κάνω απ'όλα για να βοηθήσω το μαγαζϊ σου που κάνει σεφτέ 10-20 ευρώ το πολύ.
Δεν μιλάω όμως γιατί αν το ανοίξω, θα το φτασω μέχρι τέλους.
Ειδικά οταν σε βλέπω μπροστά μου να μετράς το ταμείο με τα ψιλά να δεις αν σου έφαγα ενα ευρώ.
Ελειπαν 11 ευρώ. Με ρωτάς πού πήγαν.
Πλέον ειχα βραχυκυκλώσει. Βλέπεις το τραπέζι απέναντι.
"Αυτοί πλήρωσαν;"
"Οχι."
"Να τα 11, ούτε αυτό δεν εισαι ικανή να κάνεις;"
Σου πετάω την πατσαβούρα στο κεφάλι;

Ημουν όμως ικανή να σου πω να καθαρίσεις τα ψυγεία σου γιατί εχουν μούχλα, να σου επισημάνω οτι θες διαφορετική σφουγγαρίστρα για την τουαλέτα, να κάθομαι εξτρα ώρες και να μην ζητάω να πληρωθώ, να φτιαχνω φαγητα σε κουτακι και να τα μοιράζω στην περιοχή πριν μου κρυώσουν, να σου επισημάνω οτι 3 κομματακια τυριού και 2 αγγουρια δεν ειναι σωστός μεζες και σίγουρα δεν αξίζει 4 ευρώ αφού θες να πίνουν ουσιαστικά.
Ναι, δεν εχω κάνει καθαρίστρια/ μαγείρισσα και δεν με προσελαβες γι αυτό. Οποτε γιατι με μειωνεις;

Η...
"Γιατί να δώσουμε 25 προσκλήσεις στο μαγαζί που μας φιλοξενεί;"
"Τόσες ζήτησαν, (αν διαφωνούσες ας μην υπέγραφες το συμβόλαιο).
ή ακόμα...
"Η συνέντευξη που μου έκλεισες με το περιοδικό αυτό... κουτσομπολίστικο δεν ειναι; (τυπου Hello)
Εγω μπορούσα καλύτερα. Δεν εισαι τελικά και πολύ καλή δημοσιογραφος."
ή ακόμα...
Δώσε μου τα ονόματα και τα τηλέφωνα αυτών στους οποίους θα δώσεις προσκλήσεις" (και μετά μου εκλεψες και την ατζέντα και μπηκες στο προσωπικό μου μαιλ)
ή το κορυφαίο...
"Δεν θα στελνεις τίποτα αν δεν ειναι σε μορφή Pdf,  γιατί θα μας κλέψουν την σφραγίδα, οπότε ό,τι θες να στείλεις θα περνάει πρώτα από μενα. Κιας κανω 2 μέρες να απαντήσω, δεν αντεχω τους ρυθμούς σου"
Μόνο που εχω  20 μέρες να διοργανώσω μια συναυλία 1000 ατόμων, μαρκετινγκ, Πι-Αρ, και μεσολαβεί Αυγουστος, με δουλεύεις;
..............
Αλλα ξαναγυρνώ στην κλοπή της σφραγίδας.
Η Eurobank στην οποια ζηταμε οικονομική ενισχυση θέλει την σφραγίδα μας;
 Και δεν υπάρχουν ειδικά προγράμματα να κάνω το pdf, doc?


Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε πού το πάω μ'αυτα. Βαρέθηκα  το γύφτο "επιχειρηματία¨ που τελικά δεν ξέρει ούτε να ειναι επιχειρηματίας, ούτε αφεντικό, ούτε έξυπνος. Θα κλέψει ως κουτοπόνηρος την ιδέα και θα διώξει αυτόν που την σκέφτηκε αντί να τον κρατήσει ως ατού. Θα παει να βγαλει τα έξοδά του από μαλακίες, θα μειώσει και θα βγάλει τα κόμπλεξ του σε υπαλλήλους που μετα κάνουν αγγαρεία. θα σε βρίσει γιατι δεν εισαι στο μυαλό του, θα στην πεσει, θα, θα, θα.... και αυτά πριν την κρίση.

Αν χαιρομαι για την κατάσταση στην Ελλάδα τώρα; Εν μέρη ναι. Θα ειναι ισως πιο απροσωπο με ξένες εταιρείες, όμως ίσως ετσι ησυχάσουμε από τα άλλα τα παρατραγουδα, τα προσωπικά του καθενός.
Και μάθουμε να δουλεύουμε σωστα, χωρίς κούραση πέρισση, χωρίς σαδισμό, προσβολές, και την γκλίτσα του καθε τσοπαναρέα που την είδε "πολιτισμένος" και "επιχειρηματίας" με δάνεια και χορηγήσεις.


Τα πρόσωπα που περιγραφω εδώ ειναι φανταστικά.
Για σένα.
Μαλάκα.

Sunday, March 06, 2011

Κωδικοποιημένα...

Σκάσε μαλακισμένη.
Επειδη στα φόρεσε  ο άντρας σου και εγινε πανελληνίως γνωστό, έπεισες τον εαυτό σου οτι σε αυτή την παρανομη σχέση ήσουν εσύ το επίκεντρο, οτι από μίσος προς εσένα εγινε, οτι Εσύ είσαι το Α και το Ω. Δεν αντεχει ο εγωισμός σου οτι δεν υπήρχες και δεν πρωτοστατούσες οταν ήταν αγκαλιά οι δυο τους.
Ελα σκάσε πια, το παραχεσατε και σύ και ο ο λαπάς σου.
Σεβάσου τον εαυτό σου και αν δεν μπορείς, σεβάσου τα παιδια. Τα δικά σας, τα δικά τους.
Φτάνει.

Thursday, March 03, 2011

Χαριτωμένοι διάλογοι.

Ακούω συχνά τώρα τελευταία την καινούργια καραμέλλα.
 "Βαρεθηκα να ακούω για τους Ελληνες, να μας κράζουν."
Η καινούργια δικαιολογία για να βγεις από πανω.
Οχι, δεν βαρεθηκες, φοβήθηκες. Γιατί βλεπεις τελικά ποσα σου καταλογίζουν και εχεις μολις αρχισει να αντιλαμβάνεσαι οτι στον κόσμο των "μεγάλων", τα χτυπήματα στο στήθος απλώς αντιμετωπίζονται παγερά και αδιάφορα.
Οταν παρουμε τις ευθύνες μας ως άτομα, απέναντι στις υποχρεώσεις μας και στον δίπλα, τοτε θα εχουμε στρωσει, τοτε θα σταματήσει το κράξιμο.
Δεν εχω καμία αμφιβολία οτι όλα ήταν πολιτικές σκοπιμότητες αλλα αν δεν ήμασταν λαός "αιώνιων επαναστατημένων εφήβων" και κουραδόμαγκες, δεν θα μας σερνανε από την μύτη. Την ημέρα που υπογραψαμε με το ΔΝΤ μόνο λίγοι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι κατάλαβαν τι ακριβώς σημαινε αυτό. Οι υπόλοιποι χορεύαμε στους ρύθμους της Γιουροβίζιον (αν δεν με απατά η μνήμη μου).

Σήμερα ειχε ενα δυο πολύ καλά παραδειγματα της μαλακίας μας.
Μεσογείων, λίγο πριν την Ερτ όπως κατεβαίνουμε. Σταση και περίπτερο.
-Καλημέρα σας, πουλάτε εισιτήρια; 4 παρακαλώ.
Μου δίνει δύο.
-Δεν εχω πολλά, να εξυπηρετήσουμε κανέναν άλλον.
Κοντοστέκομαι.
-Χρειάζομαι 4, εκεί που πάω δεν θα μπορώ να πάρω άλλα.
-Πού πας;
Χαμογελάω αμήχανα για να μην του γαμήσω το σπίτι και επαναλαμβάνω.
-Δώστε μου άλλα δύο σας παρακαλώ.
-Οχι.
-... οκ, δωστε μου τα ρέστα μου.
Βιάζομαι να φύγω γιατί εχω αρχίσει να εκνευρίζομαι και βλέπω και το λεοφωρείο να ερχεται.
-Θα στα δώσω, είπα εγώ δεν θα στα δώσω;
Την ωρα που απλώνει το γερικο χερι του, μου λέει.:
-Χάρη σου κάνω.
-Είναι η δουλειά σας του λέω με όση περιφρόνηση αντέχει το βλέμμα μου. Και φευγω.


Στην δίαδρομή αναρωτιόμουν. Αραγε πραγματικά ήθελε να βοηθάει πολλούς; Με κόστος να "στεναχωρεί" άλλους; Ηταν τοσο στερημένος από ζωτικά πράγματα όπως προσοχή που ειχε ανάγκη να το παιξει "Θεός" με τα εισιτήρια;
Δεν ασχολήθηκα παραπάνω. Δεν φανταζομαι να ειχε περισσότερο οικονομικό όφελος αν τα εδινε αλλού, ομως η φραση "σου κάνω χάρη" με στοιχείωνε.
Πόσο βαθιά νυχτωμένος είναι κάποιος οταν θεωρεί οτι ο πελάτης του ειναι υπόχρεος, πόση λόξα και καλάμι η βαθιά ελλειψη αυτοπεποίθησης κρύβει αυτή του η ανάγκη να ειναι "από πάνω";

"Σου κάνω χάρη".
Και αυτος ο ενικός. Σίχαμα.


Περιστατικό δεύτερο, στο ταξί. εχω παραλάβει τον σκύλο που η μάνα μου δεν μπορει τελικά να κρατήσει και λέω στον ταξιτζή οτι θα κάνουμε δυο στασεις (μήπως και το παρει κανας γείτονας).
Φτανουμε, μετα από δυο 2 λεπτες στασεις, το ταξίμετρο λέει 14,81.
Από συνήθειο ρωτάω, "τι σας χρωστάω;"
"15 ευρώ" μου λέει, "και αν θέλετε αφήνετε και κάτι παραπάνω".
Και σβήνει το ρολόι.
Χαμογελάω, πάλι αμήχανα.
"Μακάρι να ειχα να σας δώσω". Οντως δανείστηκα 10 ευρώ για τον γυρισμό γιατί ειχα το σκυλί.
"Ομως γιατί παραπάνω;" ρωτάω η αφελής "αφού το ταξίμετρο λέει 14, 81"
Τσατίζεται.
"και θα μου δωσεις ακριβως 14,81 τώρα;"
Τον κοιτάω. Με δουλεύει;
"Γιατί ζητάτε πάνω από 15;" ρωταω και συνέχιζα να ψάχνω τα ψιλά μου να μαζέψω τα λεφτά.
'Γιατι φτασαμε κοντα στον Υμητό" μου λέει, με νεύρα.
"Είναι η δουλεία σας." του απαντω παγερά και βγαίνω.
Θα του ζήταγα το 20 ρικάκι για σπάσιμο αλλα βαριόμουν. Ούτε απόδειξη του ζήτησα, και κακώς δεν το σκεφτηκα. Ηθελα όμως να βγω.
Σιχαίνομαι.
Αυτο το απαιτητικό , το καλάμι. Από πού και ως που ρε φιλε να σου δώσω εξτρα χρήματα; Για ποιο λόγο; Γιατί μου σπας τ@@ εσύ και ο φίλος σου ο περιπτεράς;

Να μην μπορείς να κάνεις βήμα πια, να μιλήσεις, να αγοράσεις εισιτήριο, ο καθε πικραμένος στην κοσμάρα του τσατίζεται  που τον ξυπνας με την παρουσία σου και μόνο.

Εγινες δούλος από την μαλακία σου και μόνο και γιατι δεν ξέρεις να εισαι λειτουργικός σύζυγος/φίλος/ πατέρας/ επαγγελματίας.
Φαε αυτό τωρα, μαλάκα.



Φταιω εγώ μετα που δεν βγαίνω καθόλου πια από το σπίτι μου;
Πλεον ο Ελληνας δεν με ενοχλεί, δεν με θυμώνει όπως παλιά. Με κουράζει.

Wednesday, March 02, 2011

Eimai plousia :P

Remember these?




Κάτσε, γίνεται καλύτερο.
Η μελαχροινή του γκρουπ τελικά εγινε γκομενα αυτουνού.

Andrew Ridgeley and Keren Woodward

Τι σου θυμίζει, τι σου θυμίζει...









Ναι, ρε Τζωρτζ, σε νιώθω. Ποιος να μας το έλεγε οτι θα γερνούσαμε, και μάλιστα τόσο άσχημα, τόσο γρήγορα, τόσο άχαρα.