Thursday, March 03, 2011

Χαριτωμένοι διάλογοι.

Ακούω συχνά τώρα τελευταία την καινούργια καραμέλλα.
 "Βαρεθηκα να ακούω για τους Ελληνες, να μας κράζουν."
Η καινούργια δικαιολογία για να βγεις από πανω.
Οχι, δεν βαρεθηκες, φοβήθηκες. Γιατί βλεπεις τελικά ποσα σου καταλογίζουν και εχεις μολις αρχισει να αντιλαμβάνεσαι οτι στον κόσμο των "μεγάλων", τα χτυπήματα στο στήθος απλώς αντιμετωπίζονται παγερά και αδιάφορα.
Οταν παρουμε τις ευθύνες μας ως άτομα, απέναντι στις υποχρεώσεις μας και στον δίπλα, τοτε θα εχουμε στρωσει, τοτε θα σταματήσει το κράξιμο.
Δεν εχω καμία αμφιβολία οτι όλα ήταν πολιτικές σκοπιμότητες αλλα αν δεν ήμασταν λαός "αιώνιων επαναστατημένων εφήβων" και κουραδόμαγκες, δεν θα μας σερνανε από την μύτη. Την ημέρα που υπογραψαμε με το ΔΝΤ μόνο λίγοι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι κατάλαβαν τι ακριβώς σημαινε αυτό. Οι υπόλοιποι χορεύαμε στους ρύθμους της Γιουροβίζιον (αν δεν με απατά η μνήμη μου).

Σήμερα ειχε ενα δυο πολύ καλά παραδειγματα της μαλακίας μας.
Μεσογείων, λίγο πριν την Ερτ όπως κατεβαίνουμε. Σταση και περίπτερο.
-Καλημέρα σας, πουλάτε εισιτήρια; 4 παρακαλώ.
Μου δίνει δύο.
-Δεν εχω πολλά, να εξυπηρετήσουμε κανέναν άλλον.
Κοντοστέκομαι.
-Χρειάζομαι 4, εκεί που πάω δεν θα μπορώ να πάρω άλλα.
-Πού πας;
Χαμογελάω αμήχανα για να μην του γαμήσω το σπίτι και επαναλαμβάνω.
-Δώστε μου άλλα δύο σας παρακαλώ.
-Οχι.
-... οκ, δωστε μου τα ρέστα μου.
Βιάζομαι να φύγω γιατί εχω αρχίσει να εκνευρίζομαι και βλέπω και το λεοφωρείο να ερχεται.
-Θα στα δώσω, είπα εγώ δεν θα στα δώσω;
Την ωρα που απλώνει το γερικο χερι του, μου λέει.:
-Χάρη σου κάνω.
-Είναι η δουλειά σας του λέω με όση περιφρόνηση αντέχει το βλέμμα μου. Και φευγω.


Στην δίαδρομή αναρωτιόμουν. Αραγε πραγματικά ήθελε να βοηθάει πολλούς; Με κόστος να "στεναχωρεί" άλλους; Ηταν τοσο στερημένος από ζωτικά πράγματα όπως προσοχή που ειχε ανάγκη να το παιξει "Θεός" με τα εισιτήρια;
Δεν ασχολήθηκα παραπάνω. Δεν φανταζομαι να ειχε περισσότερο οικονομικό όφελος αν τα εδινε αλλού, ομως η φραση "σου κάνω χάρη" με στοιχείωνε.
Πόσο βαθιά νυχτωμένος είναι κάποιος οταν θεωρεί οτι ο πελάτης του ειναι υπόχρεος, πόση λόξα και καλάμι η βαθιά ελλειψη αυτοπεποίθησης κρύβει αυτή του η ανάγκη να ειναι "από πάνω";

"Σου κάνω χάρη".
Και αυτος ο ενικός. Σίχαμα.


Περιστατικό δεύτερο, στο ταξί. εχω παραλάβει τον σκύλο που η μάνα μου δεν μπορει τελικά να κρατήσει και λέω στον ταξιτζή οτι θα κάνουμε δυο στασεις (μήπως και το παρει κανας γείτονας).
Φτανουμε, μετα από δυο 2 λεπτες στασεις, το ταξίμετρο λέει 14,81.
Από συνήθειο ρωτάω, "τι σας χρωστάω;"
"15 ευρώ" μου λέει, "και αν θέλετε αφήνετε και κάτι παραπάνω".
Και σβήνει το ρολόι.
Χαμογελάω, πάλι αμήχανα.
"Μακάρι να ειχα να σας δώσω". Οντως δανείστηκα 10 ευρώ για τον γυρισμό γιατί ειχα το σκυλί.
"Ομως γιατί παραπάνω;" ρωτάω η αφελής "αφού το ταξίμετρο λέει 14, 81"
Τσατίζεται.
"και θα μου δωσεις ακριβως 14,81 τώρα;"
Τον κοιτάω. Με δουλεύει;
"Γιατί ζητάτε πάνω από 15;" ρωταω και συνέχιζα να ψάχνω τα ψιλά μου να μαζέψω τα λεφτά.
'Γιατι φτασαμε κοντα στον Υμητό" μου λέει, με νεύρα.
"Είναι η δουλεία σας." του απαντω παγερά και βγαίνω.
Θα του ζήταγα το 20 ρικάκι για σπάσιμο αλλα βαριόμουν. Ούτε απόδειξη του ζήτησα, και κακώς δεν το σκεφτηκα. Ηθελα όμως να βγω.
Σιχαίνομαι.
Αυτο το απαιτητικό , το καλάμι. Από πού και ως που ρε φιλε να σου δώσω εξτρα χρήματα; Για ποιο λόγο; Γιατί μου σπας τ@@ εσύ και ο φίλος σου ο περιπτεράς;

Να μην μπορείς να κάνεις βήμα πια, να μιλήσεις, να αγοράσεις εισιτήριο, ο καθε πικραμένος στην κοσμάρα του τσατίζεται  που τον ξυπνας με την παρουσία σου και μόνο.

Εγινες δούλος από την μαλακία σου και μόνο και γιατι δεν ξέρεις να εισαι λειτουργικός σύζυγος/φίλος/ πατέρας/ επαγγελματίας.
Φαε αυτό τωρα, μαλάκα.



Φταιω εγώ μετα που δεν βγαίνω καθόλου πια από το σπίτι μου;
Πλεον ο Ελληνας δεν με ενοχλεί, δεν με θυμώνει όπως παλιά. Με κουράζει.

4 comments:

kstinion said...

to kalhtero einai pos oloi aftoi pou theoroun dedomeno na tous dineis perissotera xrimata na einai ageneis kai antiepaggelmaties meta griniazoun oti ftaiei to kratos to upourgeio oi dimosioi upalliloi kai outo kathekshs...apla neuriazo sto giati atoma pou ta kanane ola sosta na ta pairnei h mpala tora..

Δέσποινα said...

Έχεις τόσο δίκιο και είναι τόσα τα καθημερινά περιστατικά που καταντάει αηδία.

elekat said...

Πω πω πω...
Κάποιοι νομίζουν ότι τους χρωστάει όλος ο ντουνιάς!
Ο περιπτεράς είναι προφανές ότι έχει κάποιους δικούς του που του ζητάνε εισητήρια και τα κρατάει γιαυτούς όπως οι χασάπηδες που μονίμως σου λένε ότι δεν έχουν φιλέτο ή νουά σπάλας (είναι πολύ νοστιμώτερο από το νουά!) γιατί τα φυλάνε για τους καλούς πελάτες!
Παντού το εξυπηρετιλίκι στούς ΄καλούς' πελάτες πιά...
Ακόμα και σε ταβέρνα πλέον να πας και να μην είσαι συχνός πελάτης, τα χειρώτερα θα πάρεις για να μείνουν τα καλά στους πελάτες που έρχονται συχνά!
Οσο για τον ταξιτζή...
Ας μη μιλήσω καλύτερα...

Anonymous said...

Αυτά είναι τα χάλια μας...

Κλασικοί ελληνάρες, κομπλεξικοί, ξενοφοβικοί, γαμάουα, τσάμπα μάγκες.

Ελληνίδες, κομπλεξικές επίσης, κατίνες, καταξιωμένες μέσω του ελληνάρα που κρατάει το σπίτι και σιγά μην πλύνει κανένα πιάτο θα του πέσει ο ανδρισμός, και άλλα πολλά.

Ξέρω ότι γενικεύω και είναι λάθος, οπωσδήποτε υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά είναι ακριβώς αυτό. Εξαιρέσεις.

Πολύ θυμωμένη είμαι, δεν ήθελα έτσι, ήθελα να είμαι περήφανη για την καταγωγή μου, για τους συμπατριώτες μου και όχι να έχω ψήγματα περηφάνιας για πράγματα που έκαναν αληθινοί Έλληνες 2.500 χρόνια πριν.

Έστω τώρα μέσα στο βούρκο και από τον πάτο να καταφέρουμε να δούμε τα γκαβά μας, να αλλάξουμε όλοι μαζί, να ενδιαφερθούμε για τον δίπλα και να σταματήσουμε να είμαστε οι κλασικοί τσιφτετέλληνες.